اشتباه

با تمام وجود، با شجاعت کامل و با صدای بلند فریاد می زنم اشتباه کردم.

در درک و فهم و برداشتم اشتباه کردم. تصوراتم اشتباه بوده است. اگر بخواهم به کسی توصیه و یا نصحیتی داشته باشم، مطمئن باشید که دیگه توصیه های قبل نیست، دیگه نصیحت های قبل نیست.

من اشتباه می کردم که فکر می کردم تحصیل در شعور انسان ها ذخیل است. اشتباه می کردم که تصور می کردم انسان تحصیل کرده فرد با فهم و شعوری است. اشتباه می کردم ......

و حالا فهمیدم ، منش ، رفتار ، کردار و گفتار انسا ن نشات گرفته از تحصیل و مدرک تحصیلی نیست بلکه سرمنشا آن از ذات، سرشت، خانواده ، تربیت و در نهایت مطالعه و تفکر فرد است.

متاسفانه جامعه ما پرشده از انسان های تحصیل کرده و دانشگاهی فاقد فهم و شعور، فاقد اخلاق ، فاقد معرفت

نمی دانید چه درد بزرگی است که در جامعه ای زندگی کنید که چنین انسان هایی آن را پر کرده اند. نمی دانید چه درد بزرگی است که زندگیت تحت تاثیر چنین انسان هایی باشد. نمی دانید چه درد بزرگی است که ببینی دور و برت آدمهایی هستند که علیرغم داشتن تحصیلات، باید تازه مثل یک کودک اول دبستانی الفبای معرفت و شعور را به آنها یادآور شوی علیرغم مقاومت هایی که از خود نشان می دهند، آدمهایی که درکشان از زندگی رفتار خانواده اش بوده و آنچه از آنان یاد گرفته اند( فارغ از خوب و بد های آن)، آدمهایی که تغییر برای آنان سخت است و عادت به زندگی به روال معمول کرده اند.

به همین دلیل بلند می گویم

اشتباه کردم

می خواهم یادم بماند تا به کودکانم هم بگویم این تفکر اشتباه است و دیگر آنان اشتباه نکنند، شاید آنان با علم بر این موضوع بتوانند بهتر و با دید بازتر در این جامعه زندگی کنند و موفق تر باشند.

حرفهای جا مونده...